door stormkind | Apr 5, 2005 | oud werk, proza
‘Een oprecht en vurig gelovige in het hiernumaals’, schrijft H. Rake taal – ik kan het weten, hij schrijft over mij. Café Van Zanten op een verloren maandagavond. We zitten onder een stolp van woorden. Mijn dood-is-dood danst een beetje met het licht in de bierglazen,...
door stormkind | Apr 4, 2005 | oud werk, proza
Esther is het type dat in hoofdletters praat. Ze spattert van de uitroeptekens. Kijk haar staan. Een vol lijf, kortgeknipt koppie, mobieltje in de hand. Ze heeft misschien wel twintig zomers meegemaakt. En oja, ze is naakt. Het is vrijdagavond en we tekenen model....
door stormkind | Mrt 29, 2005 | oud werk, proza
‘Hou een hart vol van warmte en liefde in je borst, maar wees op de vierkante meter een vorst. Wat je zoekt kan geen ander je geven. Mens, durf te leven!’ De A27 ligt te wazen in een nevel die volgens het ANP van voorbije paasvuren overbleef. We luisteren naar het...
door stormkind | Mrt 23, 2005 | oud werk, proza
Ik was woest. Net. Zo hallelujaans pissig dat ik compleet vergat de ander te begrijpen. Hoe ongenuanceerd. Hoe rechtstreeks. Hoe ra.
door stormkind | Dec 30, 2004 | oud werk, proza
’s Nachts banjerden we door een verboden duingebied. Ik vond het belangrijk, dat woord: verboden. We werden er kwajongens van, en de hele donkere wereld van golvig helmgras, snoeiwind en haastwolken, die was van ons. We zagen twee koplampen en lieten ons...
door stormkind | Nov 25, 2004 | oud werk, proza
Het is gewoon winterkou en het duurt nog geen kilometer. Maar op deze donderdagmorgen fiets ik een mythische tocht naar mijn werk – het dappere Stormkind belegert de onzalige elementen, barre poolkou slaat zijn wangen vleesrood, het glaast hem om de ogen en zijn hart...
