Seizoen

Seizoen

door | Dec 12, 2016 | poëzie

Zoals in een trage herfst een bladsteel in het tempo van een dag per dag verhout, zo groeit ze uit haar leven. Op een dag zal een zuchtje wind de laatste strohalm zijn, houdt ze haar adem uit, dwarrelt ze weg met de tijd. ← Zestig jaar terug Transactionele...