Deksels

Ik zie de keeper van Letland en hij laat me niet los. Want hoe noem je zo’n man? Alexandrs, vonden pa en moe Kolinko. Dat bevredigt me niet, al is die meervoudige voornaam aardig. Nee, die ingeteelde kop, muurvast op zijn romp gehamerd, de handen die onbestuurd langs...

Bewijsstukken

Ik was begin twintig en mijn karakter kookte over. Hoog vuur: de ene flatgenoot was dichter, de ander schrijver, en ik deed het voor het eerst lang en lekker met penseel en potlood. Die flat. Het schuimde er van de scheppingsdrang – we dronken wijn, we maakten een...

De bessen

‘Hoeveel caravanmerken kennen jullie eigenlijk uit je hoofd?’ vraagt mijn moeder. We komen niet veel verder dan Kip en Knaus, maar zij schudt er zo tien uit haar mouw. Ik denk lang na over de vraag op welke manier ik daarvan onder de indruk ben. Het is zaterdag...

Vergeten

Andrea Bocelli geeft de melancholie olifantspoten, vanochtend. Dat nummer Romanza – een zucht op noten is het, bouquetreeksromantiek, maar ik trap er weer eens met beide oren in. Bettina zei ooit dat het haar aan mijn vader deed denken, en sindsdien raakt het me....

Mooi

Het grote bed staat op pootjes, het is er warm als een onderbuik en het licht staat op schemer. Kraamkamers zijn een soort extended baarmoeders. Kleine L., de eerste van N. en W., ligt stil voor zich uit te wonderen. Hee mensje, denk ik, kleine jodocus, geweldeloos...