door stormkind | Apr 29, 2004 | oud werk, proza
Al van ver zie ik haar staan. Ze staat driftig te bezemen, alsof het geen tuinpad, maar haar zieleheil betreft. Lange haren en een fronskop: de buurvrouw. Ik probeer nog ongezien te blijven, maar vergeefs. Dit gaat een praatje worden. Dat het toch en hoe het zo. Me...
door stormkind | Apr 19, 2004 | oud werk, proza
Op de stoep voor het bedrijfsverzamelpand rook ik een sigaretje. Al maanden staat er een pot met zand, ter correcte afhandeling van de peuken. Ik kijk beter. Tussen de peuken zie ik een paar plantjes omhoogschieten. Volgt de mooiste gedachte van deze week. Het is...
door stormkind | Apr 17, 2004 | oud werk, proza
Waar zijn mijn woorden gebleven? Hooguit eens per week slepen ze zich bij elkaar voor een groepsbijeenkomst – en noemen zichzelf een stukje. Voor jullie. Voor mezelf. Om vol te houden, om later terug te lezen, om zichzelf. Maar ze doen het rustig aan, de woorden....
door stormkind | Apr 5, 2004 | oud werk, proza
Alleen de lucht is mooi, een toevallig schilderij in levend grijs. De rafelige wolken hebben alle ruimte, laten zich gaan op de wind, vinden zichzelf voortdurend uit. Ik grijp me er uit alle macht aan vast. Want wat zich onder die lucht uitstrekt, doet pijn. De...
door stormkind | Apr 1, 2004 | oud werk, proza
Het is een klassiek tafereel: Hollandse reclamejongens fêteren Japanse klant. Boomlange art-director – wildblonde krullen, ruitbroek, blote voeten in exotisch leer – rookt graatmagere sigaartjes. Wasbleke directeur grapt in steenkolenengels over frikandellen en...
