Voor een affiche zocht ik een hondje met een hoog achgossie-gehalte. Zo’n pielig beestje – wat mijn vader ‘een gestoffeerde rat’ noemde. Ik bestelde zo’n hondje. Ik kreeg Fifi. A chihuahua with an attitude.
We schrijven een tropisch warme fotoshoot met hond.
‘Aandacht,’ had haar baas gezegd toen ik hem vroeg wat Fifi er zelf van vond, ‘ze geilt op aandacht.’ En aandacht krijgt ze. Ooit geprobeerd te grote oordempers op een chihuahuahoofd te houden en dat te fotograferen? Dat kost een fotograaf, zijn assistent, een begeleider met stukjes ham en vierde man die de oordempers met een hengel en visdraadje overeind probeert te houden.
Fifi is een professional. Haar wereld is een hoop ham, een groot en onbegrijpelijk stilzitten en dat irritante ding op haar hoofd. Ze blijft er stoïcijns onder – ze is de zen van het hondenrijk, ze hoeft niets te begrijpen, omdat alles zichzelf is. Ham. Flits. Pootje schuin. Flits, flits. Ham.
Ik loop met een grote glimlach rond in de periferie. Nee, geen probleem, dat visdraadje shop ik wel weg. Ja, het mooist is als je met groothoek schiet. Die vertekening is mooi. Kan je nog een proberen hoe het staat als ze haar pootjes spreidt?
Een tropische vrijdag. De uiterst coole Fifi. Er is iets goed gegaan met mijn leven als ik met dit soort situaties mijn brood verdien.