door stormkind | Jul 22, 2012 | proza
Het uitzicht vanaf driehoog lijkt geknipt voor een VPRO-documentaire. Scherphollandse stapelwolken boven een Apeldoornse wijk. Aangeharkt, versgesnoeid, zomerklaar. Mijn moeder en haar schoonzus bespreken de buurt. Die daar heeft net een kindje gekregen, o, maar die...
door stormkind | Jan 7, 2008 | proza
Aan de wand hangen houten letters. De Meester is daar, en Hij roept u. Schubert doet het zonder stemverheffing. Zijn muziek aait op kousevoeten langs de rijen. Pakt hier en daar een herinnering bij de hand. Fluistert er een walsje mee: voorzichtig, voorzichtig, we...
door stormkind | Jan 4, 2008 | proza
Ik zal een jaar of acht, negen zijn geweest. De herinnering laat zich moeiteloos lostrekken uit de jaren zeventig. Mijn oma schilt aardappels, handig manoeuvrerend met haar kromgetrokken wijsvingertje. Iets met tuberculose en haar gewrichten, als meisje nog. Visite...
door stormkind | Jun 19, 2007 | proza
‘Golden hours,’ zeg ik, ‘zo heet dat. De uren rond zonsondergang.’ G. knikt. We zitten op een boomstronk aan de rand van een reusachtige zandverstuiving, midden in het bos. In het westen schmiert de zon een stervende zwaan. De wolken staan er dieporanje bij te blozen....
door stormkind | Okt 31, 2006 | proza
Psychologie van de schone grond: ik sta in de badkamer en leef mijn agressie uit. Ik ben naakt, naakter nog door de koudwitte tegels om me heen. Ik houd een volle fles schuurmiddel vast. Ik ben gewapend. Men zou mij in slowmotion moeten zien – ik draai snel om mijn as...
