Voorin

20 april 2015 | proza

Zo rijden wij over het asfalt. Zon in de flanken, vergadering voorbij. Onze monden staan stil. Zo niet die ruis in onze ziel.

Hoe we jonge honden waren en gemaakt van heldenmoed, hoe we vergaten waartoe we wilden buitelen: het ligt achterin te slapen. Gordels om.

Wij voorin. We zullen ons dit moment niet gaan herinneren, maar het zingt hier in de volle zon, om zestien uur, iets voorbij hectometerpaaltje zovelenveertig.