door stormkind | Okt 21, 2005 | proza
Twee jaar tijd. Vader dood, moeder kwijt. Het ouderlijk huis moet leeg, want verkocht. Vergeten liefdesbrieven, donkerhouten meubels, de naaimachien waar zij, het boek dat hij. Waar mijn meisje sliep toen ze nog een meisje was. Waar ze groot werd. Na 36 jaar is ze...
door stormkind | Okt 4, 2005 | proza
In Oost-Berlijn logeerde ik samen met vriend M. bij houtsnijder Kurt, die zich tot levenstaak had gesteld de gehele bijbel in hout uit te snijden. Het hout voor dit project vond hij grotendeels op straat. In het kielzog van die Wende dreef een hoop bruikbaar...
door stormkind | Sep 19, 2005 | proza
De werkelijkheid, schrijft Arjen Duinker, is een hardhandige vriend, en zo ongerijmd. Zo heb ik een schoolopdracht: maak een affiche voor Beckets toneelstuk Wachten op Godot. Zo zat ik dagenlang aan het sterfbed van mijn schoonmoeder M. Het leek of haar lijfje kleiner...
door stormkind | Sep 11, 2005 | proza
Een vlieg. Die moet dood. Met een electrische mepper. Na tien minuten heb ik hem. Ik druk de mepper tegen hem aan. Het lijfje knettert. Ik ruik verbrand haar. Ik draag een stoel langs de grote zaal. Bingo. Presentatrice praat door haar neus. Rolstoelers kruisen af....
door stormkind | Aug 1, 2005 | proza
Languit liggen op een luchtbed. Dobberen. Drijven tot aan de rand, lichtjes met de tenen afzetten: zo zacht wachten dat de overkant uit het hoofd verdwijnt. Toch nog aankomen. Lijf glanst van zon en water. Hoofd deint, de woorden verliezen houvast. Ik hoef niet te...
door stormkind | Jul 3, 2005 | oud werk, proza
Eigenlijk ben ik geen rituelenmens, maar ik heb een zwak voor kampvuren. Hoe je met aansteker en aanmaakhout aansluit in de lange rij van vuurmakers, terug tot in de tijd dat we onszelf nog geen mensen noemden maar het net geworden waren. Ergens achteraan de rij dit...
