door stormkind | Mei 17, 2004 | oud werk, proza
We hebben een konijn te logeren. De eigenaars zitten in Mexico, en wij dus opgescheept met Nijntje. Breek me de bek niet los over alleen die naam al, maar dat is een ander verhaal. Nijntje slijt haar dagen in een hok van nog geen halve vierkante meter. In deze tijd...
door stormkind | Mei 12, 2004 | oud werk, proza
‘Hebben we eindelijk een beetje Europa om van te spreken, zettten ze nog de landen op je nummerbord.’ Frons. Armzwaai. ‘Nou, die heb ik er dus mooi afgekrast. Onzin.’ Ik luister naar een orgelconcert van Bach en kijk hoe de bomen achter het grote...
door stormkind | Mei 5, 2004 | oud werk, proza
Van kindsbeen af ben ik verliefd op grote machines. Ik heb de tekeningen nog. Links verdwijnen de bouwstenen per lopende band het gevaarte in – zand, krijtjes, knuffelberen, alles wat ik kon verzinnen. Rechts, keurig in het gelid, het eindproduct. Gloeilampen,...
door stormkind | Mei 3, 2004 | oud werk, proza
Oom G. was geen familie. Dat wij hem zo noemden, kwam door de kerk. Mijn ouders hadden die begin jaren zeventig zélf gesticht, samen met een groep vrienden. Zo hecht en idealistisch was het clubje dat men elkaar aansprak met broeder en zuster. Voor de tweede...
door stormkind | Mei 2, 2004 | oud werk, proza
B. en ik, we hebben wat je noemt een praatrelatie. Dé plek in huis is de keukentafel, waaraan ze me met Brabantse koppigheid binnen een paar jaar hevig verslaafd heeft gekregen. Het wijntje, het sigaretje, de kleine en de grote woorden. Soms lukt het om zelfs in haar...
